უწინარეს ყოვლისა, უნდა აღინიშნოს, რომ ეს გამოთქმა წმიდა წერილის ფურცლებზე პირველად წინასწარმეტყველ მიქეასთან გვხვდება: „რადგან შვილი არცხვენს მამას, ქალიშვილი თავის დედას ეურჩება, რძალი - თავის დედამთილს; კაცის მტრები არიან მისი შინაურები. მე კი უფალს შევცქერი, ვესავ ჩემი ხსნის ღმერთს, შემიწყნარებს ჩემი ღმერთი“ (მიქ. VII,6-7). წინასწარმეტყველთან საუბარია ოჯახის შიგნით არსებულ მტრობასა და გაუტანლობაზე, როცა ადამიანები ისე ეფლობიან ამქვეყნიურ ამაოებაში, რომ ღმერთი და მისი მცნებების შესრულება აბსოლუტურად ავიწყდებათ. უწინარეს ყოვლისა, ირღვევა უფლის უმთავრესი მცნება მოყვასის სიყვარულის შესახებ და როცა ადამიანს მოყვასი არ უყვარს, მაშინ ის ვერც ღმერთს შეიყვარებს. ამდენად, მაცხოვრის ეს მითითება საკმაოდ მნიშვნელოვანია.
თუმცა აქ მხოლოდ ამაზე გაჩერება არ შეიძლება. უფლის აღნიშნულ სიტყვებში უფრო მნიშვნელოვანი იგულისხმება, ვიდრე ეს ერთი შეხედვით ჩანს. თავისი ამქვეყნიური მოღვაწეობის პერიოდში იესო ქრისტე ადამიანებს მოუწოდებდა, შედგომოდნენ მას, გაყოლოდნენ იმ გზას, რომე
... კითხვის გაგრძელება »
„და იხილა ლეღვი ერთი გზასა ზედა და მოვიდა მისა და არარაი პოვა მას შინა, გარნა ფურცელი ხოლო. და ჰრქუა მას: ნუღარა იყოფინ ნაყოფი შენგან საუკუნოდ. და განხმა ლეღვი იგი მეყსეულად" (მთ. 21,19)
ეს ამბავი გოლგოთამდე რამდენიმე დღით ადრე მოხდა. თავისი მიწიერი ცხოვრების ბოლო კვირა იესომ თავის მოწაფეებთან ერთად იერუსალიმში გაატარა. ღამის გასათევად მაცხოვარი ელეონის მთაზე ადიოდა. სახარებაში წერია: „და იხილა ლეღვი ერთი გზასა ზედა და მოვიდა მისა და არარაი პოვა მას შინა, გარნა ფურცელი ხოლო. და ჰრქუა მას: ნუღარა იყოფინ ნაყოფი შენგან საუკუნოდ. და განხმა ლეღვი იგი მეყსეულად" (მთ. 21,19). მარკოზ მახარებელი მათეს სახარებას საოცარ დეტალებს უმატებს: იესო ხესთან მივიდა, თუმცა „...არა იყო ჟამი ლეღვისაი" (მრკ. 11,13). ერთი შეხედვით, შეიძლება ვინმეს მოეჩვენოს, რომ ქრისტემ უსამართლოდ დასაჯა ხე, - იგი ხო
... კითხვის გაგრძელება »
1. რომელი დამკვიდრებულ არს შეწევნითა მაღლისათა საფარველსა ღმრთისა ზეცათასა განისვენოს.
ვინც მკვიდრობს, ცხოვრობს უზენაესი ღმერთის შეწევნით და მხოლოდ მას სასოებს, იგი დაცულია უფლის საფარველის ქვეშ, ანუ დაფარულია ღმერთით: ზეცათა ღმერთში („ღმრთისა ზეცათასა“) მეფსალმუნე უფალს მოიაზრებს როგორც ზეცის შემოქმედსა და მეუფეს და, თუკი იგი ზეცათა ღმერთია, ღმერთია უცილობლად მიწისაც და ყოველივე ქმნილებისა. მაღლის შეწევნაში შესაძლოა ვიგულისხმოთ საღვთო მცნებათა სჯული, ღვთის მიერ ხალხისთვის მიცემული როგორც დახმარება, შეწევნა, საშუალება დემონთა წინააღმდეგ საბრძოლველად.
2. ჰრქუას უფალსა: ხელის-აღმპყრობელი ჩემი ხარი შენ და შესავედრებელი ჩემი, ღმერთი ჩემი და მე ვესავ მას.
ვინც ღვთის შეწევნით ცხოვრობს, ის თამამად იტყვის: შენ, უფალო, ხარ ჩემი შემწე და თავშესაფარი. სხვას კი ასე ეტყვის ღვთის შეწევნით მც
... კითხვის გაგრძელება »
უკიდურესი საჭიროების განმცდელთა და შეწევნის მთხოვნელთა მსგავსად, დავითი უკვე თქმულს იმეორებს. უსჯულოებაში იგი გულისხმობს ბერსაბესთან დაცემას და ურიის მკვლელობას, რადგან ერთიც და მეორეც იკრძალებოდა კანონით. ანუ, აცნობიერებს რა თავის უსჯულოებას, მეფსალმუნე თავს უდარებს წარმართებს, რომლებიც სჯულის გარეშე ცხოვრობდნენ.
2. უფროის განმბანე მე უსჯულოებისა ჩემისაგან...
მიუხედავად იმისა, რომ უფალმა დავითს ნათან წინასწარმეტყველის პირით აუწყა სინანულის კვალობაზე ცოდვათა მიტევება (2 მეფ. 12,13), მეფსალმუნე მაინც განაგრძობდა ლოცვას, რათა უფალს სრულიად განეწმინდა იგი ცოდვათა იმ უწმ
... კითხვის გაგრძელება »
სულ: 62 
თვის განმავლობაში: 0 
საიტის ადმინი: 2 
სერვერის ადმინი: 
მოდერები: 0
მომხმარებელი: 6 
მნახველი: 54 
ქალი: 12 